Przegląd najważniejszych wydarzeń
•Analiza 18 starożytnych ludzkich genomów mitochondrialnych z argentyńskiej Pampy.
•Genetyczny skład pampasów wczesnego holocenu różni się od późniejszych ludów sąsiednich.
•Najwcześniejsze osobniki niosące specyficzne dla regionu haplogrupy mitochondrialne D1j i D1g.
•Pierwsi osadnicy pampejscy byli częścią jednego i szybkiego rozproszenia ∼ 15 600 lat temu.
Streszczenie
Południowy Stożek Ameryki Południowej (SCSA) jest kluczowym regionem dla badań dotyczących zaludnienia obu Ameryk. Niewiele jednak wiadomo o sektorze wschodnim, argentyńskiej Pampasach. Przeanalizowaliśmy 18 genomów mitochondrialnych, z których 7 jest nowych, pochodzących ze szczątków ludzkiego szkieletu z 3 stanowisk archeologicznych wczesnego i późnego holocenu. Pampasy prezentują charakterystyczny skład genetyczny w porównaniu z innymi prekolumbijskimi populacjami SCSA z okresu środkowego i późnego holocenu. Opisujemy również najwcześniejsze osobniki niosące specyficzne dla SCSA haplogrupy mitochondrialne D1j i D1g odpowiednio z wczesnego i środkowego holocenu. Korzystanie z tych punktów czasowych głębokiej kalibracji w bayesowskiej filogenetycerekonstrukcje, sugerujemy, że pierwsi osadnicy z Pampas byli częścią jednego i szybkiego rozproszenia ∼ 15600 lat temu. Na koniec proponujemy, że obecne różnice genetyczne między Pampasami a resztą SCSA wynikają z efektów założycielskich, dryfu genetycznego i częściowego zastąpienia populacji około 9000 lat temu.